بنام خدا
کودکان
چگونه کودک به حرف می‌آید؟
نخستین کلمه‌ای که کودک به زبان می‌آورد چیست؟ گویا این همان کلمه‌ای است که با آن مادر خود را صدا می‌کند. شاید گمان کنیم که یاد گرفتن کلمه «مامان» کاری ساده است؛ ولی در حقیقت فرایند پیچیده‌ای برای این یادگیری وجود دارد. اکنون این فرایند را گام به گام از نظر می‌گذرانیم: وقتی که کودک پا به دنیا می‌گذارد، مغز وی همچون برگی سفید و ننوشته است؛ هیچ چیزی در آن وجود ندارد.
قسمت‌های مختلف مغز که حواس گوناگون را درک می‌کنند، هنوز چیزی دریافت نکرده‌اند. البته جنین در دوران بارداری قادر به شنیدن هست و پیش زمینه های داده های شنیداری از آنجا شکل می گیرد. درست است که چشمان کودک باز است، ولی رشته اعصابی که چشم او را به مغز ارتباط می‌دهد، هنوز تکامل نیافته است؛ از این‌رو مغز وی نمی‌تواند چیزی را در خود ثبت کند.
پس از یکی دو ماه که این اعصاب رشد یافت، کودک قادر به دیدن مادرش می‌شود. بر اثر دیدن مکرر چیزی، مرکز حافظه برای مرئیات، در مغز کودک رشد می‌یابد. برخوردهای مکرر وی با مادرش، پی در پی ادراک‌هایی برایش پدید می‌آورد؛ ادراک‌هایی که همه در همان مرکز ثبت می‌شوند. تازه در این مرحله است که کودک مادر خود را می‌شناسد. هنگامی که مادر متوجه این مرحله از رشد کودک خویش می‌شود، شروع به معرفی خود می‌کند؛ یعنی گاه و بی‌گاه به خود اشاره می‌کند و می‌گوید: «مادر» یا «مامان».
در آغاز، کودک قادر به شنیدن نیست؛ ولی هم‌چنان که اعصابش به تدریج رشد می‌یابد، به شنیدن هم توانا می‌شود. آن‌گاه بر اثر تکرار، مرکز حافظه برای شنیدنی ها ، در مغزش پیدا می‌شود و کم‌کم معنای کلمه «مادر» را درک می‌کند و مفهوم آن را خوب به ذهن می‌سپارد.
بر اثر کوشش‌های مکرر، هربار که مادر خود را می‌بیند، عضله‌های صورتش را به حرکت درمی‌آورد و سرانجام این توانایی را در خود ایجاد می‌کند که بگوید: «مادر».
در این مرحله، مادر باید به فرزند خود حرف زدن بیاموزد؛ مثلا بر اثر تکرار کلمه «مادر» یک واقعه مهم برای کودک روی می‌دهد؛ یعنی میان تصویر مادر که در مرکز بینایی مغز وی نقش می‌بندد، با ادراک صدایی که از گفتن آن کلمه برخاسته و به مرکز شنوایی مغز وی راه یافته است، رابطه‌ای برقرار می‌شود. چنین رویدادی را تداعی می‌گویند. یعنی اکنون کودک نه تنها چهره مادر را باز می‌شناسد، بلکه وقتی او را می‌بیند به یاد کلمه «مادر» هم می‌افتد.
از این پس کودک شروع به تقلید از مادر خود می‌کند. کلمه «مادر» را بی‌آنکه بر زبان بیاورد، فعلا در ذهن خود جایگزین می‌سازد، و می‌کوشد تا رفته‌رفته آن را ادا نیز بکند. بر اثر کوشش‌های مکرر، هربار که مادر خود را می‌بیند، عضله‌های صورتش را به حرکت درمی‌آورد و سرانجام این توانایی را در خود ایجاد می‌کند که بگوید: «مادر». اما مادر در چنین حالی چون می‌بیند که کودکش قادر به تکلم شده است، از شادی در پوست خود نمی‌گنجد. و همین شادی مادر می تواند مشوق تلاش های ادامه دار کودک شود.
لباس مناسب نوزاد در تابستان کدام است؟
زمانی که هوا خیلی گرم است، پوشاندن یک پیراهن نخی نازک و شلوارک یا شورت نخی به نوزاد کافی است و باید یک شیشه آب خنک دم دست گذاشت و مرتب به او آب داد. باید دانست که کمترین کاهش آب در بدن نوزاد، مشکلات فراوانی را در مورد سلامت او موجب خواهد شد. این مشکلات به‌خصوص در هنگام اسهال و استفراغ خطرناک‌تر است.
نوزاد کوچولوی شما در مقابل گرما و سرما توان مقاومت ندارد. بدن افراد بالغ در مقابل سرما، با نشان دادن واکنشی که با لرزش توأم است، حرارت خود را متعادل می‌سازد، در صورتی که بدن نوزاد از انجام چنین واکنشی ناتوان است.
به عبارت دیگر درجه حرارت بدن بزرگسالان همیشه در 37 درجه سانتیگراد ثابت می‌ماند، زیرا در بدن سیستم تنظیم‌کننده بسیار دقیقی وجود دارد که اگر مثلا از یک اتاق خیلی گرم به محیطی که حرارت آن فقط 10 درجه است برویم، در دمای داخلی بدن ما تغییری حاصل نخواهد شد. اما این سیستم در بدن نوزاد هنوز کامل نشده است، در نتیجه حرارت بدن او تابع تغییر حرارت خارجی محیط می باشد و تقریبا هیچگونه عکس‌العملی در مقابل گرما و سرمای محیط از خود بروز نمی‌دهد.
علاوه بر این سطح پوست بدن نوزاد به نسبت وزنش در مقایسه با افراد بالغ، سه بار بیشتر است. بنابراین بدنش سه برابر بزرگسالان در معرض سرما و گرما قرار میگیرد.
چربی بدن کودک کمتر از ما است (چربی در حد فاصل پوست و گوشت قرار دارد) و نیز کمتر از ما فعالیت و جنب و جوش می‌کند، لذا بیشتر از بزرگسالان در معرض خطر سرما قرار دارد.
مقاومت کودک در مقابل گرمای محیط کمی بیشتر از ما است، زیرا بدن او قادر به عرق کردن است، در ابتدا کمتر، ولی رفته رفته بیشتر و بهتر، و این امر موجب خنک شدن بدن او می‌گردد.
نوزاد انسان با تنفس تند و سریع در مقابل گرمای محیط مقاومت می‌کند. اما باید دانست که گرما یک خطر جدی برای کودک در بر دارد. عرق کردن نوزاد در اثر گرما، موجب می‌گردد که دچار کم آبی بدن گردد. کم آبی در نوزادان خیلی بیشتر از بزرگسالان اهمیت دارد، زیرا هر نوزاد به میزان 10 تا 15 درصد وزن بدنش نیاز به آب دارد، در صورتی که این میزان در بدن یک فرد بالغ فقط 2 تا 4 درصد است. به همین دلیل غذای کودک را معمولا به صورت مایع تهیه می‌کنند.
باید دانست که کمترین کاهش آب در بدن نوزاد، مشکلات فراوانی را در مورد سلامت او موجب خواهد شد. این مشکلات به‌خصوص در هنگام اسهال و استفراغ خطرناک‌تر است. یکی از عواملی که نشان می‌دهد آب تا چه اندازه برای نوزاد اهمیت حیاتی دارد، تعداد نوزادانی است که دچار گرمازدگی می‌شوند.
گرمازدگی مختص تابستان نیست، بلکه در فصل زمستان نیز امکان بروز این ناراحتی وجود دارد. این مشکل اغلب در مورد نوازدانی مشاهده می‌شود که مادران شان بیش از اندازه به آنها لباس می‌پوشانند. مادر برای اطمینان بیشتر از گرم نگه داشتن طفل ، بیش از حد لازم لباس به تن کودک خود می‌کند. این امر موجب گرمازدگی طفل در زمستان می‌گردد.
علاوه بر گرمازدگی، اگر لباس کودک به حدی زیاد باشد که موجب عرق کردن وی شود، پوست کودک عرق‌سوز خواهد شد.
ممکن است دست کودکی را که بیش از اندازه لباس به او پوشانده شده لمس کنید و به نظرتان چنین بیاید که دستش خنک است، اما باید بدانید که اغلب دست نوزاد از بدنش سردتر است
زمانی که هوا خیلی گرم است، پوشاندن یک پیراهن نخی نازک و شلوارک یا شورت نخی به نوزاد کافی است و باید یک شیشه آب خنک دم دست گذاشت و مرتب به او آب داد. اگر چنان‌چه هوا بیش از حد معمول گرم باشد، می‌توان سر کودک را با آب ولرم کمپرس کرد.
زمانی که کودک کمی بزرگ‌تر شد، از پوشاندن لباس زیاد به او خودداری کنید، زیرا اگر در خارج خانه خیلی لباس پوشیده باشد، با توجه به فعالیت مداومی که می‌کند، بدنش گرم می‌شود و لباس اضافی خود را در می‌آورد و در اثر تعریق و برخورد باد به بدنش، سرما می‌خورد. در منزل هم اگر لباس زیاد پوشیده باشد و آپارتمان گرم باشد، احساس خستگی می‌کند.
شستن لباس نوزاد
برای شستن لباس نوزاد به این توصیه‌ها عمل کنید:
* لباس نوزادانی که مشکلات پوستی مانند حساسیت، اگزما، درماتیت آتوپیک و سایر مشکلات پوستی را دارند، باید با مواد شوینده مخصوص نوزاد شست. در موارد دیگر، شما می‌توانید از مواد شوینده معمولی استفاده کنید.
* پیش از استفاده از ماده شوینده معمولی برای شستن لباس نوزاد، یک عدد لباس نوزاد را با آن امتحان کنید و ببینید آیا پوست نوزاد به آن واکنش نشان می‌دهد یا خیر. اگر نشانه‌ای از تحریک پوستی وجود داشت، از ماده شوینده مخصوص نوزاد یا ماده ای که بدون رنگ و بو است، استفاده کنید.
* اگر از پوشک پارچه‌ای استفاده می‌کنید، باید آن را جدا از سایر لباس ها بشویید.
* پوشک‌های پارچه‌ای را باید با مواد شوینده مخصوص نوزاد (مثل صابون لباس بچه) شست تا از ایجاد بثورات پوستی ناشی از تحریک پوشک جلوگیری شود. این پوشک‌‌ها را باید بدون مواد نرم‌کننده پارچه، با آب بسیار داغ و یک آبکشی دوم شست.
در چند هفته اول بعد از تولد، نوزادان در حدود 17 تا 18 ساعت در روز می خوابند. این عادت در حدود ماه سوم به 15 ساعت در روز می رسد. ولی در دو ماه اول تقریبا هیچ گاه در یک نوبت بیش از سه تا چهار ساعت، خواه در طول روز یا شب، نمی خوابند.چگونه خواب نوزاد را تنظیم کنیم؟
در طول شب، شما باید بیدار شده و به نوزاد شیر بدهید و پوشک او را عوض کنید و در طول روز هم با او بازی کنید. در حالی که بسیاری از نوزادان در حدود 8 هفتگی تمام شب را می خوابند، ولی بعضی دیگر تا 5 یا 6 ماهگی به این مرحله نمی رسند.
از همان ابتدا، شما با آموزش به نوزادتان می توانید عادات خوب خواب را در نوزادتان به وجود آورید.
1- علائم خستگی نوزاد را یاد گیرید
برای تنظیم خواب نوزاد خود باید موارد زیر را در نظر داشته باشید:
در شش تا هشت هفته اول بعد از تولد، نوزاد قادر نخواهد بود بیش از دو ساعت بی وقفه بیدار باشد. اگر سعی کنید بیش از این مدت او را بیدار نگه دارید، بیش از حد خسته خواهد شد و ممکن است در به خواب رفتن مشکل پیدا کند.
استفاده از قنداق در طول ماه اول، ممکن است احساس امنیت و آرامش در او ایجاد کند و راحت تر بخوابد.
2- به علائم خواب آلودگی نوزاد توجه کنید
اگر نوزاد چشمانش را می مالد، گوشش را می کشد و یا دور چشمانش حلقه سیاه به وجود می آمده است، نشان می دهد خوابش می آید. اگر متوجه این علائم و یا سایر علائم خواب آلودگی شدید، فورا او را در رختخواب بگذارید. به زودی الگوی خواب نوزاد دست تان می آید و به طور غریزی خواهید فهمید چه موقع برای خواب آماده است.
3- اختلاف روز و شب را به نوزاد آموزش دهید
بعضی از نوزادان درست زمانی که شما می خواهید به رختخواب بروید، کاملا بیدارند. برای ماه اول قادر نخواهید بود این حالت را از بین ببرید. ولی وقتی نوزاد به 2 ماهگی برسد می توانید اختلاف روز و شب را به او آموزش دهید.
وقتی نوزاد در طول روز بیدار و هوشیار است تا آنجا که ممکن است با او بازی کنید. خانه و اتاق او را روشن و پرنور نگه دارید و صداهای معمولی خانه نظیر زنگ تلفن و تلویزیون را کم نکنید و اگر مایل است در طول مدت شیر خوردن بخوابد او را بیدار کنید.
برعکس هنگام شیر دادن در طول شب با او بازی نکنید. نور و صدا را کم کنید و با او زیاد صحبت نکنید. خیلی سریع او باید دریابد که شب هنگام باید بخوابد.
نوزاد را به پشت بخوابانید. خواباندن نوزاد به پشت احتمال بروز سندرم مرگ ناگهانی را کاهش می دهد
4- به او این فرصت دهید که خودش به خواب برود
وقتی نوزاد به 6 تا 8 هفتگی رسید، به او فرصت دهید که خودش به خواب برود. چگونه؟ جودی مندل، مدیر مرکز طب خواب در دانشکده پزشکی MCP-Hahnmann در فیلادلفیا و نویسنده کتاب «خوابیدن در طول شب: چگونه نوزادان، کودکان نوپا و والدین آنها می توانند در طول شب خواب بهتری داشته باشند» پیشنهاد می کند که وقتی نوزاد خواب آلوده است، ولی هنوز بیدار است او را روی تخت قرار دهید.
وی توصیه می کند که کودکان را حتی در سن خیلی پایین برای خوابیدن تکان ندهید و در آغوش نگیرید. مندل می گوید «والدین فکر می کنند که اعمال آنها در این سن تاثیری در کودک ندارد. کودکان عادات خواب خود را فرا می گیرند. اگر در هشت هفته اول پس از تولد هنگام خواب او را تکان دهید، چطور ممکن است در آینده انتظار دیگری داشته باشید؟»
ایمنی نوزاد هنگام خواب
بهترین راه برای حفظ نوزاد از سندرم مرگ ناگهانی و سایر خطراتی که هنگام خواب وی را تـهدیـد می کند، یادگیری قواعد خواب ایمن است:
* از مرتب بودن گهواره یا تختخواب و یا هر جای دیگری که نوزاد را هنگام خواب در آنجا قرار می دهید اطمینان حاصل کنید. جای خواب نوزاد نباید در معرض مستقیم نور خورشید و یا جریان هوا باشد.
* در محل خواب نوزاد بالش یا کوسن قرار ندهید، زیرا با وجودی که ممکن است راحت به نظر برسد، ولی محیط خواب ایمنی برای نوزاد نخواهد بود. نوزاد برای خواب نیاز به سطحی صاف و در عین حال سفت دارد. بالش نوزاد باید بسیار نازک و کم حجم باشد. حیوانات و اسباب بازی ها را نیز از محیط خواب نوزاد دور سازید.
* دقت کنید که نرده های تخت نوزاد بیش از 5 تا 6 سانتیمتر از هم فاصله نداشته باشند تا سر نوزاد نتواند از آنها عبور کند. همچنین مطمئن شوید که تشک برای تخت نوزاد اندازه باشد و نباید بیش از دو انگشت بین تشک و دیواره تخت نوزاد فاصله باشد.
* نوزاد را به پشت بخوابانید. خواباندن نوزاد به پشت احتمال بروز سندرم مرگ ناگهانی را کاهش می دهد.
* نوزاد نباید در تختخواب والدین بخوابد. پژوهشگران می‌گویند خوابیدن نوزادان در تختخواب پدر و مادر احتمال مرگ آنها را در خواب افزایش می دهد. مرگ در رختخواب در حین ماه‌های اول، نوزادان را تهدید می‌کند و این خطر با سیگاری بودن والدین و خوابیدن نوزاد در رختخواب مشترک با آنها افزایش می‌یابد.
-
درجه حرارت اتاق نوزاد
در اتاق نوزاد یک دماسنج روی دیوار نصب کنید. حرارت اتاق باید بین 24 تا 25 درجه سانتیگراد باشد.
- هوای سرد موجب می شود تا کودک انرژی خود را صرف گرم نگه داشتن بدنش کند، در حالی که این انرژی باید برای رشد او صرف شود.
- نوزاد نمی تواند گرمای بدن خود را نگه دارد. وقتی کودکی سردش باشد بی قراری می کند و سریع تر از معمول نفس می کشد. سرمای بیش از حد حتی می تواند موجب مرگ نوزاد شود.
- از پوشاندن لباس زیاد به تن نوزاد خودداری کنید و به جای آن دمای هوای اتاق را تنظیم کنید.
- در گرمای زیاد کودک خیلی عرق می کند و آب بدنش کم می شود. در این حالت باید شیر بیشتری به نوزاد داد تا دچار کم آبی نشود.
فقر آهن در کودکان را جدی بگیرید!
کمبود آهن در بدن موجب خستگی، مشکلات تنفس، کاهش فعالیت بدنی و بروز مشکلاتی در یادگیری کودکان می شود که می تواند عواقب زیادی داشته باشد.
آهن یکی از مواد ضروری برای رشد و نمو مناسب کودکان است و کمبود آن می تواند تاثیراتی منفی بر روند رشد آن ها بگذارد. بنابراین والدین باید دقت داشته باشند که رژیم غذایی فرزندشان حاوی مقدار کافی آهن باشد، در غیر این صورت کودک ممکن است دچار مشکلی به نام "فقر آهن" شده و کم خونی فقرآهن را نیز تجربه کند.
بیشترین میزان آهن، در هموگلوبین موجود در گلبول قرمز است که وظیفه اصلی آن حمل اکسیژن از ریه به بافت ها است. اگر آهن کافی به بدن نرسد گلبول قرمز به میزان کافی تولید نمی شود و در نتیجه فقر آهن پدید می آید.
کمبود این ماده در بدن موجب خستگی، مشکلات تنفس، کاهش فعالیت بدنی و بروز مشکلاتی در یادگیری کودکان می شود که می تواند عواقب زیادی داشته باشد.
امروزه با تغذیه ی صحیح، فقر آهن در کودکان کمتر دیده می شود اما در بعضی مناطق هنوز هم این مشکل شایع است و به همین دلیل باید مکمل های آهن به صورت قطره های خوراکی برای کودک مصرف شود تا نیاز وی به آهن برطرف شود.
نوزاد تا حدود شش ماهگی، از ذخیره‌های آهن موجود در بدن خود استفاده می کند اما بعد از آن باید برنامه غذایی او طوری تنظیم شود که مواد حاوی آهن در آن گنجانده شود.
متخصصان تغذیه معتقدند میزان آهن موجود در شیر مادر کم است، با این وجود به دلیل این که جذب آهن شیر مادر بسیار خوب است، شیرخوار تا حدود چهار یا شش ماهگی نیاز به تجویز آهن ندارد و به ندرت در قبل از شش ماهگی نیاز به تجویز آهن پیدا می کند، اما به دلیل این که به تدریج میزان هموگلوبین خون شیرخوار کم می شود لازم است بعد از چهار یا شش ماهگی از قطره آهن استفاده شود.
کودکان مبتلا به کم خونی یادگیری کمتری دارند و ضریب هوشی این کودکان
10 درجه کمتر از حد طبیعی برآورد شده است
کمبود این ماده را می توان یک مشکل بزرگ برای کودکان دانست. کمبود آهن می تواند در رشد و نمو مغز کودکان و کاهش ضریب هوشی آن ها اختلال ایجاد کند و همچنین منجر به کم خونی و در نتیجه باعث تحلیل توانایی و نیروی کودکان شود.
در شیر‌خواران در صورت سلامت مادر، میزان آهن موجود در شیرمادر برای چهار تا شش ماه اول زندگی نوزاد کافی است ولی در مورد نوزادانی که با وزن کم متولد می شوند ذخایر آهن کم است و باید بعد از سه ماهگی آهن اضافی به صورت قطره خوراکی به آن ها خورانده شود.
چه میزان آهن مورد نیاز است؟
برای رشد و تکامل کودک باید مقدار ثابتی آهن در رژیم غذایی‌اش وجود داشته باشد؛ کودکان 7 تا 12 ماهه 11 میلی گرم، یک تا 3 ساله 7 میلی گرم، 4 تا 8 ساله 10 میلی گرم، 9 تا 13 ساله 8 میلی گرم، دختران 14 تا 18 ساله 15 میلی گرم و پسران در این سنین 11 میلی گرم آهن به صورت روزانه احتیاج دارند.
عوامل خطر برای ابتلا به کمبود آهن
نوزادان و کودکانی که یکی از شرایط زیر را داشته باشند بیشتر در معرض ابتلا به کمبود آهن قرار دارند:
* کودکانی که بیش از 3 هفته قبل از موعد مقرر متولد شده اند یا هنگام تولد وزن کمی داشته اند.
* کودکانی که قبل از یک سالگی از شیر گاو تغذیه کرده اند.
* نوزادانی که از شیر مادر تغذیه کرده ولی پس از 6 ماهگی نیز از غذاهای مکمل حاوی آهن استفاده نکرده اند.
* کودکان یک تا 5 ساله ای که روزانه بیش از 710 میلی لیتر شیر گاو، شیر بز یا شیر سویا در روز می نوشند.
* کودکانی که بیماری های خاصی مانند عفونت های مزمن داشته یا رژیم غذایی محدودی دارند.
البته فراموش نکنید که دختران نوجوان بیشتر از پسران در معرض کمبود آهن قرار خواهند داشت.
علائم و نشانه‌های کمبود آهن در کودکان
کمبود آهن می تواند توانایی کودک را در انجام کارها مختل کند. با این حال اغلب علائم و نشانه های کمبود آهن در کودکان تا زمانی که کم خونی فقر آهن رخ ندهد، بروز نمی کنند.
خستگی و ضعف، رنگ پریدگی چهره، بی اشتهایی ، تنگی نفس، تحریک پذیری، افزایش احتمال عفونت، ضربان قلب نامنظم، مشکلات رفتاری و اشتیاق به خوردن مواد غیرخوراکی مانند یخ یا خاک از جمله علائم کم خونی فقر آهن هستند.
کمبود آهن می تواند در رشد و نمو مغز کودکان و کاهش ضریب هوشی
آن ها اختلال ایجاد کند و همچنین منجر به کم خونی و در نتیجه باعث
تحلیل توانایی و نیروی کودکان شود
پیشگیری از بروز کم خونی میان کودکان
برای پیشگیری از بروز کم خونی توصیه می شود تا یک سالگی نوزاد را با شیر مادر تغذیه کنید. همچنین هنگامی که تغذیه با غذاهای مکمل شروع می شود(معمولا در سنین بین 4 تا 6 ماه) از نظر مصرف آهن در رژیم غذایی کودک نیز دقت داشته باشید.
برای بچه های بزرگ تر بهترین منبع دریافت آهن زرده تخم مرغ ، گوشت قرمز ، مرغ ، ماهی ، حبوبات و سبزیجات برگ دار سبز رنگ هستند.
ویتامین C نیز در میزان جذب آهن موثر است؛ بنابراین می توانید با افزودن مواد غذایی حاوی این ویتامین میزان جذب آهن را افزایش دهید. همچنین اگر کودک شما زودتر از موعد مقرر متولد شده، هنگام تولد وزنش کم است یا اگر زیاد از مواد غذایی حاوی آهن استفاده نمی کند با پزشک مشورت کرده و از او در مورد استفاده از مکمل های آهن خوراکی مشورت بگیرید.
اطلاعات اکثر مادران در زمینه استفاده از قطره آهن کودکان کم است
نتایج یک تحقیق که توسط دکتر "گیتی خوشه مهری" عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد، نشان داد میزان عملکرد صحیح مادران در استفاده از قطره آهن کمکی کودکان ضعیف است و از اطلاعات کافی برخوردار نیستند.
در این مطالعه از میان مادرانی که در طول سال 1385 به مراکز بهداشتی و درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه کرده بودند و دارای فرزند 5 تا 24 ماهه بودند یک نمونه ی 250 نفری انتخاب شد. با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه حضوری عملکرد این افراد در مورد شروع به موقع قطره آهن و نحوه صحیح خوراندن قطره به طفل مورد بررسی قرار گرفت.
اطلاعات به دست آمده نشان داد 40 درصد مادران مورد مطالعه در 4 تا 6 ماهگی (زمان مناسب برای مصرف قطره آهن) مصرف قطره آهن را شروع کرده‌اند ولی در 60 درصد آن ها شروع مصرف قطره آهن به موقع نبوده است.
همچنین در این تحقیق مراقبت کافی هنگام تجویز قطره خوراکی آهن شامل چکاندن قطره ته حلق، تجویز قطره همراه با آب میوه، ندادن قطره همراه با چای و شیر مادر برای جذب بهتر و جلوگیری از عوارض دندانی، مورد بررسی قرار گرفت.
به دنبال این بررسی 26 درصد مادران دارای عملکرد خوب، 41 درصد عملکرد متوسط و 33 درصد هم مراقبت های ضعیفی داشتند.
نتایج این تحقیق نشان داد بین عملکرد مادران با سطح تحصیلات آن ها رابطه معناداری وجود داشت.
بر پایه نتایج این تحقیق آموزش مستمر و موثر برای مادران در خصوص تغذیه کودکان به منظور ارتقاء آگاهی، نگرش و رفتار آن ها در این خصوص توصیه می شود.
کمبود آهن و توان یادگیری
کودکان مبتلا به کم خونی یادگیری کمتری دارند و ضریب هوشی این کودکان 10 درجه کمتر از حد طبیعی برآورد شده است.
متاسفانه بسیاری از والدین نسبت به کمبود آهن کودکان شان بی توجه هستند و با این که بسیاری از متخصصان اطفال، قطره آهن را برای کودکان تجویز می کنند اما والدین به دلیل رغبت نداشتن کودک برای مصرف آن، از خوراندن آن به فرزند خود منصرف می شوند که این مساله موجب کم خونی در این دسته از کودکان می شود.
در نهایت به خاطر داشته باشید که کمبود آهن در کودکان قابل پیشگیری است، فقط باید به آن توجه داشت.
این چشم های کوچک باید خوب ببینند
معاینات چشمی یکی از مهم ترین اقداماتی است که افراد باید برای حفظ قدرت بینایی در فواصل زمانی منظم انجام دهند. مهم تر این که نباید کنترل های دوره ای چشم کودکان را نادیده گرفت.
تخمین زده می شود از هر 20 کودک پیش دبستانی و هر 4 کودک دبستانی، یک کودک مشکل چشمی دارد بنابراین مشخص است که درمان به موقع برای حفظ قدرت بینایی کودک تا چه حد اهمیت دارد.
توصیه می شود پس از تولد نوزاد حتما بررسی ها و معاینات لازم توسط پزشک صورت گیرد تا وجود مشکلات احتمالی چشم کودک مشخص شود.
بهتر است سلامت چشم کودکان قبل از یک سالگی نیز توسط چشم پزشک کنترل شود. معاینات به ویژه برای کودکانی که مشکلاتی خاص دارند یا پدر و مادرشان عینکی هستند و سابقه تنبلی و انحراف چشم دارند، اهمیتی ویژه پیدا می کند.
معمولا پس از 3 سالگی در مراکز سنجش بینایی معایناتی صورت می گیرد و کودکانی که احتمال می رود مشکلی داشته باشند به اپتومتریست یا چشم پزشک ارجاع داده می شوند.
اشکالات بینایی و اختلالات انکساری که بیشتر در میان کودکان و نوجوانان وجود دارد عبارتند از:
نزدیک بینی (خوب ندیدن اشیاء دور)، دوربینی (خوب ندیدن اشیاء نزدیک)، تنبلی چشم یا از دست رفتن بینایی در اثر استفاده نکردن و آستیگماتیسم (که نقصان در تمرکز دادن اشعه نوری است که موجب تاری دید در تمام فاصله ها می شود).
نزدیک بینی ارثی است، ندرتا در هنگام تولد وجود دارد. ولی با رشد کودک بدتر می شود. تنبلی چشم در جریان شش یا هفت سال اول زندگی به وجود می آید. دوربینی و آستیگماتیسم در سنین پائین به وجود می آیند و معمولا با گذشت زمان بدتر نمی شوند.
علائم و نشانه ها
در هنگام تولد، کودکی که چشم طبیعی دارد، می تواند روی یک شیء تمرکز کند و با چشم حرکات شیء را تعقیب کند. اگر چشم نوزاد بدون هدف به این سو آن سو می رود، احتمال دارد که کودک مشکلات بینایی داشته باشد.
بعد از نوزادی، علائم زیادی وجود دارند که نشانگر ضعف بینایی هستند. اگر کودک از روی عادت سرش را به یک طرف خم می کند، یا از گوشه های خارجی چشم نگاه می کند، اگر چشم هایش چپ شده اند و اگر کودک لوچ شده است و نسبت به نورهای روشن بیش از حد حساس است، ممکن است مشکل بینایی داشته باشد.
زیاد نزدیک نگه داشتن اشیاء، عدم توانائی تشخیص اطرافیان در یک فاصله مشخص، نیاز به زیاد نزدیک تلویزیون نشستن برای دیدن صفحه سردرد بعد از استفاده از چشم ها، داشتن مشکلات در مدرسه و تنفر از خواندن می تواند به این دلیل باشد.
بینایی در سنین مختلف
در سن هفت یا هشت ماهگی کودک باید بتواند حالت های عاطفی صورت را تشخیص داده، به آن ها پاسخ دهد.
بعد از سه سالگی، چشم های کودک می توانند با استفاده از صفحه مخصوص این کار که روی آن ها علامت E به اشکال مختلف و در جهات متفاوت قرار گرفته اند، آزمایش شوند.
مراقبت خانگی
گوش به زنگ علائمی که نشانگر اختلال در بینایی است، باشید و مرتباً چشم های کودک را مورد آزمایش قرار دهید.
موارد احتیاط
?- کودکی که نمی تواند صفحه تلویزیون را از یک فاصله معمول ببیند، یا کودکی که کتاب ها را زیاد نزدیک چشمش نگه می دارد، ممکن است نزدیک بین باشد.
?- بینایی کودک باید بعد از سن چهار سالگی هر سال تست شود.
درمان پزشکی
پزشک در هر معاینه سالیانه چشم، با دستگاهی که افتالموسکوپ نامیده می شود چشم های کودک را معاینه خواهد کرد و بینایی او را به وسیله صفحه بینایی چک خواهد کرد. در موارد غیر طبیعی، پزشک شما را برای معاینه دقیق تر و حل مشکل، به متخصص چشم پزشکی برای معاینه دقیق تر و حل مشکل ارجاع خواهد داد.
تجویز عینک برای بچه ها
عینک زدن، رویای خیلی از بچه ها است؛ به خصوص در سنین مدرسه، اما عده زیادی از بچه ها هم از این که با عینک جلوی دوستان و آشنایان حاضر شوند، خجالت می کشند، به همین دلیل برخوردهای متفاوتی را از بچه ها خواهیم دید.
معیارهای تجویز عینک در مورد بچه ها با بزرگسالان متفاوت است، ممکن است بچه ها بتوانند شماره های بالاتری از اختلالات انکساری را تحمل کنند و در نتیجه نیازی به تجویز عینک نباشد، ولی اگر شماره چشم به حدی باشد که باعث تنبلی چشم یا انحراف شود، حتما باید عینک تجویز شود.
فواصل معاینات در کودکان باید کوتاه تر از بزرگسالان باشد. شماره چشم آن ها نسبت به بزرگسالان ممکن است سریع تر تغییر کند و در نتیجه باید سریع تر مراجعه کنند و کنترل ها صورت گیرد.
چگونه متوجه مشکلات چشمی کودک شویم؟
اختلال انکساری معمولا علامت خاص و مشخصی ندارد. به عنوان مثال در بعضی از موارد ممکن است کودک هنگام تماشای تلویزیون خیلی نزدیک آن بنشیند، همچنین گاهی هنگامی که کارهای چشمی انجام می دهد، چشمانش قرمز شود یا احساس سوزش داشته باشد.
در بسیاری از موارد نیز این اختلالات هیچ علامتی ایجاد نمی کند و تنها در معاینات و کنترل های دوره ای وجود مشکل مشخص می شود. بنابراین بهتر است اگر کودک هیچ گونه مشکلی ندارد نیز سالی یک مرتبه از نظر دید، بررسی شود.
بهترین عینک برای کودک
گم کردن و شکستن عینک برای بچه ها کاری معمول است و به همین دلیل آن ه
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 